Sophie Demeyere

Om zelf gedachten, herinneringen, gedichten, ... neer te schrijven, klik hier .
 

FIE,
De sneeuw is verdwenen.Zal er nog sneeuw zijn dit jaar?Is de reeds gevallen sneeuw een teken dat je ons begrijpt daarboven,dat je er bent voor eenieder die je heeft gekend?Wie zal het zeggen,De zon straalde vandaag een echte lentedag,sneeuwklokjes knikken krokusjes piepen al boven en de narcissen en hyacinten drummen om ook te dansen in de zon.
Dag Fie,dag Rooske

Fietje,
Vandaag heb ik jou allerlaatste,maar dan ook jou allerlaatste foto’s nog eens in mijn handen genomen (en ook nog eens die van Rooske),het is alsof je aan het slapen bent,slapen op deze wereld zo zou je het kunnen noemen en wakend over Wim van hierboven uit.

"Hoe lang kunnen woorden zweven? Voor altijd? Het is te hopen, Sophie, want ik ga voor altijd.

Altijd is een mooi woord, altijd houdt de moed erin, altijd suggereert dat je er ook nog bent als je er niet meer bent, altijd is er altijd, tussen altijd en altijd kan geen speld worden gestoken."

(Wim Kayzer – De waarnemer)

A thing of beauty is a joy for ever… het doet me naast het gemis ook goed aan je te denken.
Je blijft in mijn gedachten voor altijd ouder en wijzer dan ik.

Terwijl ik dit schrijf hoor ik in de verte jouw lach weerklinken… jammer dat die er in het echt al zo lang niet meer is.

Liefs

Sophie,

Twee jaar al vandaag.Natuurlijk blijven we je missen!Het was fijn eerder deze week eens met één van jouw beste vriendinnen samen te zijn.Je was weer eventjes dichterbij.
Nu moeten we het verder doen met de goede herinneringen maar we blijven ze levendig houden. We komen straks wel even langs.

Dag Sophie

Sneeuw! Ze blijft liggen. Straks zal het wel weer een natte, kliederige boel zijn en daarna…, daarna verdwijnt de sneeuw weer.
Wat zou het mooi zijn als jij ook nog even langs kwam. Even maar, zoals de sneeuw.

dag Sophie

DAG FIETJE
Vanmorgen de eerste sneeuw,jou naam erin schrijven.De tijd neemt met de zon jou naam mee.

Dag Sophie,

Sneeuw in januari is voor altijd met jou verbonden… we missen je!

Dag lieve Sophie,

Ik weet niet goed wat ik eigenlijk wil schrijven. Het is de laatste week van januari… Vannacht is het ook beginnen sneeuwen. Het verzacht de dingen, maar tegelijkertijd is het ook zo verschrikkelijk erg.

Dag Phie,

Januarimaand, een maand met vele herinneringen. De werkelijkheid blijft ook na bijna 2 jaar zo hard, zo oneerlijk.
Toen je stierf had ik nooit kunnen denken dat ik nu met de fiets door grootse landschappen zou fietsen, laat staan dat ik had kunnen denken daarvan te kunnen genieten. Maar er weegt natuurlijk niets op tegenover jouw afwezigheid, je had gewoon hier moeten zijn.

zachte kus, wim