Sophie Demeyere

Om zelf gedachten, herinneringen, gedichten, ... neer te schrijven, klik hier .
 

Sophie, Noah kan lopen! stevige knuffel!

enkele dagen voor je stierf zei ik dat ik je zou missen, ondertussen weet ik wat die woorden betekenen.
bijna 6 maanden, een slapeloze nacht.

HEY SOPHIE.
HEY SOPHIE, eindelijk heb ik u gevonden. Dat waren mijn eerste woorden tegen jou rustend in de warme voormiddagzon. Hier staan en mijmeren. Mijn gedachten fladderen rond als vlinders die zich willen warmen in die zon en laven aan de honing van bloeiende bloemen. Veel gaat er door het hoofd van een mens.
Roos uw schoonmoeder,mijn schoonzus zal het u wel allemaal vertellen.’k Heb haar vanalles verteld en gevraagd en zeker weten fie altijd zal ik eventjes bij jou langskomen want jullie beiden zijn altijd samen in mijn hart en gedachten. ‘k Heb ook verteld van de kleine Lieselot die zondag op bezoek is geweest bij ons, met haar moeke en vake. Een warm gevoel, weemoed en verdriet doordrongen mij en mijn gedachten, terwijl ze haar flesje dronk in mijn armen.
Kleine lieve meid die enkel maar haar tante en oma zal kennen van foto’s en verhalen.
Gisteren twinkelden de sterren weer in de nacht, de mensen hierboven knikten me weer een goede nacht toe.

Beste Sophie,
vrijdag terug op controle geweest, alles super ok, kon niet beter, voel me terug helemaal de oude !
Nu bijna een jaar zonder therapie.
Waarom kon het voor jou ook zo niet aflopen ?
Sandie

allerliefste Meyer, gisteren ge-bbqd met Tine en Wim, je was er bij zelfs zonder dat we het veel over je gehad hebben. Eigenlijk ben je er altijd bij sinds de dag dat je ging. Het was een fijne avond! Ik hoop heel stilletjes dat je op de één of andere manier meegeniet. Vrienden liefste Meyer, we hebben het vroeger nog gehad over het belang ervan en over de energie die je moet steken in het koesteren en onderhouden van die vriendschap, wel sinds 30 januari zijn die vrienden en vriendschappen nog zo veel belangrijker geworden. Het is vreemd om te merken dat die ‘vreemden’ waar wij dikwijls verhalen over hoorden en die jij vrienden noemde, door die zwarte dag in de voorbije winter ons leven binnengestapt zijn en nu ook door ons als vrienden aangesproken worden (zelfs al liggen de meningen over koerstruitjes wel eens mijlenver uiteen). Liefste Meyer, vorige week waren wij in de bergen (heuvels) van de Périgord in Frankrijk. We hadden een Sophie molentje mee, het heeft overal gedraaid tot vreugde van Noah, Ernest en Hannah, die op deze manier ook weten dat je met ons mee bent. Uit de cd-speler kwam Stijn Meuris samen met Scala (je weet wel dat kinderkoor) met het Monza nummer ‘Van God los’, en liefste Meyer toen wist ik zeker dat jij voor altijd en eeuwig dat speciale plekje in ons hart krijgt. Een woonplaats op leefrente! Meyer, nog dit, meneer Allegaert doet het goed, hij staat heel scherp en straalt voor het eerst weer een zekere rust uit, je zou er trots op zijn. Nog een heel warme knuffel.

vroeger: jij en ik, een lang zonnig weekend, enkele fijne fietstochten, een spannende tour de france op tv, een bbq met vrienden, …
nu: ik, een lang zonnig weekend, enkele fijne fietstochten, een spannende tour de france op tv, een bbq met vrienden, …

Wat een wereld van verschil!

Sophie!
Dit is de eerste zomer zonder jou. Het besef dat dit niet meer zal veranderen, maakt me steeds weer moedeloos en triest.
De echo’s van wie jij was en waar je van hield (Jan Ullrich in je portefeuille?!) blijven nagalmen. Dit delen met Wim, Katie en Roeland geeft dan wel momenten om te koesteren, maar jouw mening en lach en warme aanwezigheid daarbij horen en voelen, kan nooit meer. Dus ontbreekt er altijd iets. Waarom wij wel en jij niet?
Tine

Dag Sophie,

Ik weet niet wat ik eigenlijk wil zeggen, het is ook de eerste keer dat ik hier iets schrijf. Ik wist vroeger niet wat te schrijven, de juiste woorden kwamen niet (en komen nog altijd niet.) Roeland, Astrid en ik zijn net terug uit Friesland. Ik zou zo graag de telefoon kunnen nemen om naar jou te bellen en te vertellen hoe het is geweest. Het was leuk en Friesland is heel mooi. We zijn ook naar Vlieland geweest en ik denk dat jij het daar ook fantastisch zou gevonden hebben (ofschoon er daar geen bergen zijn). Je bent altijd in onze gedachten, maar dat is maar een magere troost. Katie.

Liefste Phie,

Ze schotelen ons dit jaar de zonnigste zomer sinds mensenheugenis voor. Net zoals vele zaken is dit gegeven heel dubbel. De eerste weken na je overlijden kon ik de zon niet verdragen, het contrast was te groot, te extreem ondertussen maakt de zon het misschien allemaal net iets dragelijker, door het uitzonderlijk goede weer kan ik ieder moment dat ik dat wil op mijn fiets springen, wat frustratie wegstampen. Op zonnige dagen is het in onze tuin ook zeer aangenaam toeven, je ging er zeker van genoten hebben. Vreemd eigenlijk hoe gevoelens, ervaringen al zijn veranderd sinds je overlijden. En dit terwijl er eigenlijk, buiten de factor tijd, helemaal niets is veranderd.

Enkele weken terug heb ik ‘ns met Ingrid en Tine een lijst met on-woordjes samengesteld: oneerlijk, onaf, onrechtvaardig, onfair, onnuttig, onverantwoord, onnatuurlijk, onzinnig, onleefbaar, onmisbaar, onmenselijk, onmetelijk, onrealistisch, onmacht … Ik weet het, de lijst is verre van volledig. Niettemin, de on-woorden lijken er speciaal voor gemaakt. De meesten beschrijven zeer herkenbare gevoelens.

Ondertussen is zowat de hele vriendenkring op vakantie vertrokken. Op zo’n dagen is de realiteit nog net iets harder. Het alleen zijn wordt zo pijnlijk duidelijk. Ik mis je! Er zijn ondertussen zoveel nieuwe dingen die ik met jou zou willen delen. Maar helaas …

Liefs,
wim

Misschien nog dit, zaterdag mijn eerste echte koers gereden, ik was 12e. Hopelijk duw je voor altijd met me mee.

“ben eventjes bezig op mijn pc te zoeken naar Allegaert.Ik zie veel Allegaertjes staan ,zo ook mijn dochter met foto en al van t’spes van Heule.Eventjes verder tokkelen.Oeps ,wa is da,kijk mijn ogen uit en roep nonkel Luc erbij,
we kijken verbaasd wat er allemaal tevoorschijn komt.SOPHIETJE VAN WIM.Voor Sofie en onze Wim lezen ik alles.Ik ben blij dat ik de tekstjes heb van de afscheidsviering die gaan in ieder geval in mijn album. En wat zie ik onze Wim op talrijke foto’s,en niet een Wim die zich achter zijn hand verbergd om door mij niet gekiekt te worden.Maar soit,zal ze wel van het net halen.Lieve Wim,ik ben blij dat je zo al je verdriet kan delen met vrienden.Want we weten allen dat het niet alleen verdriet is om Fie,maar ook verdriet om je moeke,tante Roos die ik toch wel heel sterk mis ten slotte ben ik ook een aangetrouwde schoondochter – zus.Ook de anderen voelen een zeer sterk gemis als we met de hoogdagen bij meter Leentje zijn,half onuitgesproken woorden maar des te meer gevoelens.Ben al meerdere malen Roos gaan opzoeken en Fie trachten te vinden maar helaas k’vind ze maar niet,zal weldra nog een een poging wagen.Ik zal zeker niet nalaten om deze ervaring te delen met de andere tantes en nonkels en wens u Wim nog verder veel liefs en sterkte toe van ons allen en wees gerust Wim als ik naar de sterrenhemel kijk dan vraag ik mij af vanop welke ster mijn moeder en broer zit te kijken naar mij en mijn gezinnetje kijk ik naar al die sterren en vraag mij af waar Roos zit,waar Sofie zit en of ze herboven zorgen voor het kleintje van uw zus,een ding weet ik zeker beste Wim zolang er een iemand over spreekt zolang leven ze in ons hart en sluit a met volgend tekst….
In de tuin der gedachten wandelt zij nu rond.veelheeft zij gezien ,gehoord,beleefd en twijfels gehad en wordt nu duidelijk en klaar aan haar de waarhied geopenbaard.
Elk die ze daar tegenkomt is ee n bouwsteen van ons zijn,konden wij maar een brug vormen die deze wereld met de hemel verbond, dan haalden we haar zo terug om haar aan jou terug te geven.Enkel de herinnering blijft en is een bloem uit de tuin der gedachten en onze tranen haar dauwdruppels.
groetjes, tante Claudine en nonkel Luc”