Sophie Demeyere

Om zelf gedachten, herinneringen, gedichten, ... neer te schrijven, klik hier .
 

Voor altijd? Hier, fietsend in deze grootse landschappen kan ik het soms nog steeds niet geloven.
Gisteren tijdens een fel onweer naar de thindersticks geluisterd, brings back memories.

“Dag liefste Meyer, de zomer is zoal een tijdje bezig en Mr. Allegaert duwt duizenden kilometers van hier in een constante beweging op zijn trappers. De regen valt zachtjes neer, ik sta in de keuken maar wat rond te lummelen en luidop mee te zingen met Radio1, stilaan lijkt er een harmonie te ontstaan tot het volgend nummer op de radio ‘Feest’ van TheLau blijkt te zijn. Plots worden wij hard terug geslingerd naar die pijnlijke dagen waarop jij weggegaan bent. De regen is niet zwoel meer, maar een miezerige natte nevel. Meyer, we missen je!
klaus en kathy, Hannah, Ernest & Noah

Op zoek naar verschillende sophietjes op het internet, daar mijn vrienden hun pasgeboren dochtertje sophie hebben genoemd, kwam ik onverwacht op deze site terecht. Ik wil graag mijn ontroering en achting achterlaten hiervoor.

Liefste Phie,

Momenteel aan het pendelen tussen heden en verleden. Het voelt goed om ‘ns geen nevenactiviteiten te hebben.
Je zou het hier ongelofelijk mooi gevonden hebben.

Lieve Sophie
Vandaag 17 maanden na 30 januari… Het wordt steeds duidelijker dat de tijd niet stilstaat en ons leven verdergaat. En nog steeds blijf ik je levende invloed, je kijk op dingen, je stem missen. De wereld draait verder, met iets dat blijvend hapert.
Tine

Liefste Sophie,

In september rees het idee om op wereldreis te vertrekken. Het was voor het eerst dat ik terug in de toekomst kon, durfde kijken. Nu zijn de voorbereidingen achter de rug en vertrek ik morgen richting Canada.
Ik weet niet echt wat ik allemaal van deze reis kan, mag verwachten maar ergens hoop ik erin te slagen jou een mooie plaats te kunnen geven, zodat ik samen met de herinneringen aan jou mijn leven kan verder zetten.
Je zal natuurlijk op de eerste rij meereizen.

liefs,
wim

Bij het nakende vertrek van Wim nog even door je fotoalbum gebladerd… Foto’s uit 94 van jou en Wim toen ik jullie nog niet eens kende. Betrapte mezelf dat ik hier breed zat te glimlachen naar het scherm… Gek.

‘Ik hou van verhalen. Soms zijn het dromen en soms herinneringen die nooit verdwijnen. Als het echt goed lukt, kunnen ze dingen die niet waar zijn toch waar maken. In zo’n verhaal kun je iets of iemand naar je toe halen. Je kunt iemand weer tot leven wekken en haar tegen je laten praten.’
Ook dat staat in ‘Hemelstof’. Het is de mooiste troost die ik ken.

Dag Phie

Maar er is een soort verdriet dat niet verdwijnt. Het zet zich ergens in je vast, in je hart of in je ziel, en het laat nooit meer los. Soms slaag je erin er niet aan te denken of zou je zelfs gaan geloven dat je het zal vergeten. Maar dat is een illusie. Want het sluimert. Elk moment in om het even welke situatie kan het zich weer openbaren: in een oogopslag in een onbekend gelaat, in een spiegelbeeld, in een geur, in de aanzet van een zin.

(Hemelstof – Gie Bogaert)